Die Strandloper

Door drukte aan mijn kant verscheen de column een dagje later in de Arnhemse Koerier. Deze week  gaat het over een bijzonder restaurant.

Op een dik uur rijden ten westen van Kaapstad ligt het kustplaatsje Langebaan. Hier huist een bijzonder restaurant, ‘Die Strandloper’, een gelegenheid die het de moeite maakt om speciaal voor de lunch of het avondeten 120 kilometer te rijden! Van heinde en verre komen mensen hiernaartoe. Het menu bestaat hoofdzakelijk uit alle soorten en maten ‘seafood’, dus daar moet je wel van houden. Belangrijkste voorwaarde om binnen te komen: trek strandkleding aan, hoge hakken zijn uit den boze. Gasten worden aangemoedigd om strandspelletjes en muziekinstrumenten mee te nemen, maar ook hun eigen drankjes, al is er een bar. De meeste mensen arriveren dus met grote gevulde koelboxen. Na een vriendelijke ontvangst kom je het tentenkamp binnen, want daar lijkt het restaurant nog het meeste op. Over houten constructies hangen tentdoeken en visnetten, zodat er veel schaduw is. Iedereen zit op houten bankjes in gezellige groepjes bij elkaar. De zitplaatsen zijn om verschillende kookplekken gecentreerd, met daarachter uitzicht op enkele flinke rotsen, een zandstrand en de zee. Oude boten en boeien verfraaien het decor nog meer. De kookplaatsen zijn grote braaien, open vuren en ovens waar constant versgebakken broden uitkomen. Het menu staat vast, tien gangen voor iedereen, kijk maar hoeveel je kunt eten. Al het eten wordt op het vuur bereid, met als meest indrukwekkende beeld de tientallen halve kreeften naast elkaar; iedereen krijgt er een. Je eet van papieren borden en het bestek bestaat uit schelpen of vingers. Na een uur of vier eten en gezelligheid, kun je werkelijk geen vis of schelpdier meer zien. En het grappige is, tijdens de terugreis van 120 kilometer zie je ineens wel de mooie natuurgebieden waar je langsrijdt en het prachtige uitzicht op de steeds dichterbij komende Tafelberg, omdat je nu geen (honger)haast meer hebt.

© Carien Touwen