Rondwandelend in de schemering is het duel tussen licht en donker bijna voelbaar. De nachtelijke koude komt eraan maar de straten in de vijfhoek zijn nog gevuld met de warmte van een mooie herfstdag. Prachtig donkerblauw kleurt de lucht, vechtend tegen de wintertijd. Een eerste ster laat zich al zien. Het kunstlicht in woningen, kantoren en winkels voelt gedimd aan, alsof het het daglicht nog een laatste kans wil geven. Het verkeer zoemt monotoon, onopvallend op de achtergrond omdat het zich lijkt te realiseren dat het niet belangrijk is. Niemand claxonneert, er klinken zelfs geen sirenes in het altijd zo drukke Brussel. Een moment van bezinning in het hart van de stad. Heel even maar tot de schemering voorbij is. Zodra de dag is overgegaan in de nacht, het winkelpubliek en de kantoorbedienden naar de warmte van hun huis zijn gevlucht en de congresbezoekers hun hotel of een restaurant hebben opgezocht, dan is het magische moment voorbij en verschijnen de hoertjes in hun korte rokjes, versperren hangende groepjes mannen de voetpaden en zijn sirenes en claxons veelvuldig te horen. Alsof het nooit anders was.
Dan is de stad opeens weer gewoon een stad.
(c) Carien Touwen 2012