Chatten met Dan Brown

Maandag kreeg ik een leuk bericht van bol.com. Ik was een van de 25 uitverkorenen die deze week aan een videochatsessie met Amerikaanse auteur Dan Brown mocht deelnemen. Dit allemaal ter ere van zijn bezoek aan Nederland. Vandaag was het zo ver en mocht ik de auteur enkele minuten lang het hemd van het lijf vragen. Of dat zou lukken in zo’n korte tijd, betwijfelde ik, maar je kunt het altijd proberen toch? Dus ik had een mooi lijstje met originele vragen bedacht. Dit was het makkelijkste dat ik voor te bereiden had. Nu moest ik nog regelen dat ik ook daadwerkelijk met de man kon praten…

Degenen die mij volgen op Twitter, weten dat ik al sinds maandagochtendvroeg gekweld word door een groot bouwproject bij mijn naaste buren. Drilboren en andere ratelende machines zorgen tussen 8:00 en 16:00 uur voor trillende vloeren en zulk lawaai dat ik mezelf een groot deel van de dag niet eens verstaan kan. Mijn thuiskantoor is dientengevolge even geen ideale werkomgeving.

Dus mijn belangrijkste missie was regelen dat ze precies op het goede tijdstip stil zouden zijn. Echter, in Brussel weet je nooit welke taal iemand spreekt en bij bouwvakkers zou dit wel eens een nog grotere missie kunnen worden. Dankzij google translate wist ik enkele sleutelwoorden te achterhalen (boren = forage in het Frans en wiercenie in het Pools). Ook schreef ik voor de zekerheid de gewenste stiltetijd in getallen op een briefje. Met een grote glimlach en wat geratel in een mix van Frans/Engels/Nederlands/Pools kreeg ik voor elkaar dat ze precies tussen 12:30 en 13:00 uur zouden gaan schaften. Yes!
Vervolgens moet ik mijn woonkamer wat opkuisen. Je weet tenslotte nooit of de andere kant opnames maakt en dan moet het wel een beetje toonbaar zijn. Na diverse keren getest te hebben wist ik alle oneffenheden perfect buiten beeld te schuiven zonder dat een grondige verbouwing noodzakelijk was. 😉

Om half een precies mocht ik inloggen. Nu maar hopen dat de techniek zou werken, ik had Adobe Connect namelijk nog niet eerder gebruikt. Binnen enkele seconden was ik al verbonden. Dat ging voorspoedig. Op de lijn hoorde ik stemmen, nog meer mensen die in dezelfde wachtkamer zaten. Uit verveling begonnen zij elkaar te ondervragen en te spelen met de echo.chat
Het duurde lang. Tik tak tik. Minuut na minuut hetzelfde wachtscherm. Tegen enen was ik nog steeds niet aan de beurt en begon ik hem te knijpen. Ieder moment kan het geboor bij de buren weer beginnen. De heren bouwvakkers zouden ongetwijfeld weer vol energie zijn na hun middagmaal.
Maar dan gebeurt het. Een aardige jongeman komt in beeld en hij helpt mij met het testen van camera en microfoon. Daarna word ik al snel doorgezet naar Dan Brown.  De auteur geeft meteen een compliment over de gevulde boekenkast achter me, dat is een goed begin!

Omdat ik gelezen heb dat Dan Brown nu voor het allereerst in Nederland is, vraag ik hem wat hij van mijn thuisland vind. Hij zegt dat het hem erg goed bevalt en dat hij al heel veel vriendelijke mensen heeft ontmoet en prachtige kunst heeft gezien. Hij geeft toe dat hij veel eerder had moeten komen. Vervolgens stel ik hem de vraag: Wat is het gekste dat hem is overkomen sinds hij een gepubliceerd schrijver is? Hij moet lachen en zegt dat er heel veel gekke dingen gebeurd zijn. Maar het feit dat hij op dit moment door computers heen met lezers mag praten terwijl hij een boek voor hen signeert, staat wat hem betreft met stip bovenaan die lijst.
Als ik doorvraag vertelt hij dat hij een tijdje geleden op het vliegveld was en zijn identiteitskaart vergeten was. Toen de beveiligingsman dit hoorde, liet deze hem toch gewoon door omdat hij een fan was en wist wie de schrijver was. Dan Brown gaf toe dat het best vreemd was dat zoiets kon gebeuren.

Vervolgens vraag ik Dan naar zijn researchmethodes. Ik heb gelezen dat hij regelmatig in vermomming de deur uitgaat en daar wil ik meer van weten. Is dat echt nodig, is hij zo beroemd dat hij overal herkend wordt? Hij moet lachen om mijn vraagstelling en zegt dat hij nog wel over straat kan, maar dat zijn geheimzinnige gedrag vooral te maken heeft met de onderwerpen waarnaar hij research doet. Hij wil niet dat uitlekt waarover hij schrijft voor het boek af is. Dus daarom vraagt hij informatie op onder een andere naam en gaat hij in vermomming naar zijn onderzoekslocaties. Op die manier weet nog niemand waar het volgende boek over gaat.inferno-signedC

Ik stel de auteur nog een vraag, maar helaas valt het geluid uit en kan ik zijn antwoord niet verstaan. Als het geluid hersteld is,  is hij bezig mijn exemplaar van Inferno te signeren. Al snel laat hij het boek aan me zien. Ik kan niet wachten tot het hier bezorgd wordt, want ik heb zijn laatste boek nog niet gelezen.
Daarna moeten we al afscheid nemen. De volgende is aan de beurt. Het was wat kort en ik had nog genoeg vragen te stellen, maar dat mag de pret niet drukken. Het was erg leuk om mee te maken!

©  Carien Touwen

This entry was posted in (in het) nieuws, diversen, interviews, nieuwe blogs, persoonlijk and tagged , , , , . Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *