Gisteren werd mijn nieuwste Zuid-Afrika column gepubliceerd in de Arnhemse Koerier.
Een van de dingen waaraan ik moest wennen is het feit dat men in Kaapstad geen afval scheidt. Niks geen verschillende containers; nee letterlijk alles verdwijnt in de grijze container en daar had ik best moeite mee. Als kind al hielp ik mee om oud papier voor school in te zamelen en gooide ik met veel plezier lege flessen stuk in de glasbak. Dus ja, de Nederlandse ‘opvoeding’ in mij steigerde nogal toen ik opeens alles in dezelfde zak moest doen. Waarom deden ze hier niet aan hergebruik vroeg ik me af! Maar nu mijn werkplek uitkijkt op de straat, wordt mijn ongelijk hierin elke ophaaldag bewezen. Dan komen de bergies (zo worden zwervers hier genoemd) massaal met hun gestolen winkelwagentjes de straten in. Een voor een gaan ze de containers langs, graaien erin tot op de bodem. Flessen, ijzer, plastic, etensresten; letterlijk alles wat nog ergens bruikbaar is verdwijnt in hun karretje om later die dag ergens verpatst te worden.
Het blijft een raar idee dat er iemand in mijn afval staat te roeren, maar alles went en tegenwoordig sorteer ik vast een beetje voor: flessen, plastic en papier gaan los in de container, andere nog bruikbare dingen bovenop. Op die manier kunnen de bergies sneller naar de buren. In Afrika doet men dus wel degelijk aan recycling; alleen net even anders dan in Nederland.