Gisteren verscheen mijn nieuwe column in de Arnhemse Koerier; een hele trieste deze keer.
Afgelopen dinsdag kreeg ik het vreselijke nieuws te horen dat Gerard Klappers overleden was. Gerard was een van de auteurs van mijn uitgeverij (Parelz), maar ook een schrijf-en kroegmaatje van me. In mei, toen ik even in Nederland was om wat laatste dingen rondom de emigratie te regelen, zat ik nog een middag met hem in een Arnhemse kroeg. Toen trok ik hem over de streep om een boekpresentatie te houden, want eigenlijk vond hij al die poespas maar niets. Maar gaandeweg ons gesprek en in de maanden die volgden werd hij steeds enthousiaster, begreep hij zelf ook dat zijn boek deze extra aandacht verdiende. Twee dagen voor zijn dood mailden we nog met elkaar over de laatste details.
Zaterdag 6 november zou zijn boekpresentatie in café De Beugel worden gehouden, want Gerard was een Arnhemmer, net als ik. In plaats daarvan werd het een bijeenkomst om herinneringen aan hem op te halen en werd zijn prachtige boek een aandenken, een laatste kijkje in zijn gedachten. Vanaf hier leefde ik mee en merkte ik dat de afstand tussen Nederland en Zuid-Afrika niet altijd via internet te overbruggen is.
Het is moeilijk dat ik zijn vriendin en familie niet persoonlijk mijn medeleven kon betuigen en al helemaal om vanaf hier het gemis volledig te bevatten. Ik denk dat ik het mijn volgende keer in Arnhem pas echt zal beseffen. Arnhem zal zonder Gerard nooit meer hetzelfde zijn
