Mijn nieuwste Zuid-Afrika column stond maandag weer in de Arnhemse Koerier.
Twee weken in Nederland: ze zijn voorbij gevlogen. Ik heb een heerlijke tijd gehad, ondanks de kou en de daardoor ontstane verkoudheid en keelontsteking. Het was geweldig om iedereen weer te zien en om tijd door te brengen met mijn familie en vrienden. Om weer op bezoek te gaan in mijn stamkroegen in Arnhem en daar nog steeds te worden herkend. En het was super om zoveel werk op locatie te kunnen verzetten voor mijn uitgeverij (Parelz).
Het was ook leuk om te zien dat er eigenlijk weinig veranderd is. Om te zien dat ik in Nederland nog steeds thuis ben. Natuurlijk veranderen er kleine dingen: mensen hebben nieuwe banen, nieuwe huizen, er zijn zelfs nieuwe kinderen geboren. Maar toch pas ik er nog prima tussen. Een heel leven hier is niet zomaar verdwenen. Mensen zijn me niet vergeten en dat is echt een fijn gevoel.
Maar na twee weken heb ik wel weer zin om terug te gaan naar Kaapstad. Want ik mis het hebben van een eigen plek; mijn eigen spullen om me heen, mijn eigen ritme en stiekem mis ik ook de zomerse warmte die daar op me wacht. En terwijl ik dit schrijf realiseer ik me hoeveel rijker mijn leven is geworden door de emigratie. Want daar heb ik een ander leven opgebouwd, een leven waarin ik mijn schoonfamilie en daar wonende vrienden heb en met hen veel leuke dingen doe. Door mijn emigratie heb ik er een nieuw leven bijgekregen en zijn er twee landen in deze wereld waar ik me thuis voel. Wat een rijkdom!
© Carien Touwen