Mijn column van deze week in de Arnhemse Koerier gaat over de lokale verkiezingen die vandaag gehouden worden in Zuid-Afrika.
Wat me meteen opviel in Johannesburg is de overdaad aan verkiezingsborden. De lantaarnpalen in de middenberm van de snelwegen zijn ermee behangen, op strategische plaatsen staan gigantische billboards met een lachende Zuma en zelfs Soccer City, het stadion waar de WK voetbalfinale gespeeld werd, is ontsierd met een meterslang doek van het ANC. Johannesburg is een stad waar de verkiezingen duidelijk leven. In Kaapstad zijn de borden minder opvallend aanwezig en veel kleiner.
Woensdag 18 mei mag het land naar de stembus voor de districtsverkiezingen. Zuid-Afrika telt 231 districten en deze hebben vergaande bevoegdheden op het gebied van elektriciteit- en watervoorzieningen. In de Western Cape, de provincie waar Kaapstad ligt, zwaait de DA al enige tijd met de scepter in tegenstelling tot het ANC, dat landelijk een twee derde politieke meerderheid heeft. Vele Zuid-Afrikanen zeggen dat het hier voor Afrikaanse maatstaven op rolletjes loopt en ik moet toegeven, in ons huis hebben we nog geen enkele stroom- of waterstoring meegemaakt.
Mijn vrienden in Johannesburg klagen echter steen en been over het bestuur van hun district. Veel dingen zijn slecht geregeld en hun elektriciteitsrekening is elke maand weer een verrassing vol grote fouten die pas maanden later gecorrigeerd worden. Zij hopen dat deze verkiezingen tot verbeteringen gaan leiden, in Kaapstad hoopt men vooral dat het op deze voet door zal gaan.
President Jacob Zuma riep 18 mei spontaan uit tot een vrije dag en haalde er meteen een wettelijke onderbouwing bij. Woensdag is heel Zuid-Afrika dus vrij om te gaan stemmen. Of men dat daadwerkelijk gaat doen of liever een braai aansteekt is een tweede… Mijn schoonvader was in elk geval heel resoluut: iedere werknemer die de volgende dag op het werk komt zonder blauw geïnkte duim (het stembewijs) zal hij geen vrije dag toekennen. Ik denk dat zijn medewerkers in elk geval massaal naar het stemkantoor gaan…
© Carien Touwen