Dit is mijn Zuid-Afrika column van deze week.
Zuid-Afrikanen zijn grote hondenliefhebbers. Vrijwel iedere Zuid-Afrikaan die de beschikking heeft over een huis met een tuin, heeft een hond. Aan luxe hoeven de honden hier niets te ontberen. De kranten staan vol met advertenties voor hondentrimmers, kennels en trainingscursussen. En vrijwel iedere woonwijk heeft een dierenkliniek met bijbehorende winkel waar de meest dure speeltjes en accessoires verkocht worden. Recent zag ik een uit Amerika geïmporteerde borstel liggen waar meer dan 900 rand (90 Euro) voor gevraagd werd! Blijkbaar zijn er mensen die dat kunnen en willen betalen. Honden zijn hier een cashcow voor ieder budget. Merkloze zakken hondenvoer zijn er vanaf 50 rand, maar de prijzen voor dure merken lopen op tot 700 rand.
Ondanks de hoeveelheid geld die Zuid-Afrikanen aan honden uitgeven, hebben niet alle honden een even fijn leven. De weekkrant staat elke keer weer vol met oproepen van het lokale asiel waar ze afgedankte dieren aan een nieuw baasje proberen te helpen. Veel honden zijn aangeschaft als waakhond en zitten de hele dag in de tuin te wachten tot hun baas thuiskomt en even met ze gaat spelen. Een wandeling door de wijk maken is hierdoor geen pretje want bij ieder huis staat tenminste een hond bij het hek te blaffen naar iedereen die voorbij komt. Want dat is het enige wat ze de hele dag te doen hebben. Ik denk dat zeker tachtig procent van de honden hier nooit buiten hun tuin komt. In Nederland wonen honden binnen en worden ze zeker drie per dag uitgelaten. Hier denkt men dat dat niet hoeft, de hond heeft tenslotte bewegingsvrijheid genoeg omdat hij de hele tuin tot zijn beschikking heeft. En dat is echt jammer, want honden hebben veel liever aandacht van hun baas dan een dure borstel die nauwelijks gebruikt wordt.
© Carien Touwen