Recensie ‘Stad der nevelen’ van Carlos Ruiz Zafón
De allerlaatste Zafón
Door Carien Touwen
In november 2016 verscheen het vierde boek in de serie Het Kerkhof der Vergeten Boeken en hiermee leek het levenswerk van de Spaanse auteur Carlos Ruiz Zafón voltooid. De auteur besloot echter al gauw dat hij ook een verhalenbundel wilde publiceren met daarin alle verhalen rondom Het Kerkhof als blijk van erkentelijkheid aan zijn miljoenen trouwe lezers. Tot groot verdriet van velen werd Zafón ernstig ziek en stierf hij in 2020 op 55-jarige leeftijd. De uitgeverij moest de bundel postuum uitgeven en hiermee werd het niet alleen zijn allerlaatste boek, maar ook een hommage aan de auteur.
Stad der nevelen bevat elf verhalen en een bijzonder aangrijpende toegift. Het openingsverhaal ‘Blanca en het afscheid’ zou zo een hoofdstuk uit een van de vier boeken rondom Het Kerkhof kunnen zijn. David Martin vertelt over Blanca, een vriendinnetje uit zijn jeugd dat hij nooit vergeten is. Zij ontmoeten elkaar stiekem in een kerk, maar de omstandigheden veranderen en het afscheid is hard. Ook het tweede verhaal ‘Naamloos’ gaat over David; met sfeervolle woorden wordt de gruwelijkheid van zijn geboorte verteld. Beide verhalen laten zien hoe virtuoos Zafón is met zijn woorden, hoe hij met beeldschone, rake zinnen de meest vreselijke dingen overbrengt.
Lees verder op Het Korte Verhaal.