Lokale verkiezingen

Posted on May 18, 2011 by admin

Mijn column van deze week in de Arnhemse Koerier gaat over de lokale verkiezingen die vandaag gehouden worden in Zuid-Afrika.

Wat me meteen opviel in Johannesburg is de overdaad aan verkiezingsborden. De lantaarnpalen in de middenberm van de snelwegen zijn ermee behangen, op strategische plaatsen staan gigantische billboards met een lachende Zuma en zelfs Soccer City, het stadion waar de WK voetbalfinale gespeeld werd, is ontsierd met een meterslang doek van het ANC. Johannesburg is een stad waar de verkiezingen duidelijk leven. In Kaapstad zijn de borden minder opvallend aanwezig en veel kleiner.

Woensdag 18 mei mag het land naar de stembus voor de districtsverkiezingen. Zuid-Afrika telt 231 districten en deze hebben vergaande bevoegdheden op het gebied van elektriciteit- en watervoorzieningen. In de Western Cape, de provincie waar Kaapstad ligt, zwaait de DA al enige tijd met de scepter in tegenstelling tot het ANC, dat landelijk een twee derde politieke meerderheid heeft. Vele Zuid-Afrikanen zeggen dat het hier voor Afrikaanse maatstaven op rolletjes loopt en ik moet toegeven, in ons huis hebben we nog geen enkele stroom- of waterstoring meegemaakt.

Mijn vrienden in Johannesburg klagen echter steen en been over het bestuur van hun district. Veel dingen zijn slecht geregeld en hun elektriciteitsrekening is elke maand weer een verrassing vol grote fouten die pas maanden later gecorrigeerd worden. Zij hopen dat deze verkiezingen tot verbeteringen gaan leiden, in Kaapstad hoopt men vooral dat het op deze voet door zal gaan.

President Jacob Zuma riep 18 mei spontaan uit tot een vrije dag en haalde er meteen een wettelijke onderbouwing bij. Woensdag is heel Zuid-Afrika dus vrij om te gaan stemmen. Of men dat daadwerkelijk gaat doen of liever een braai aansteekt is een tweede… Mijn schoonvader was in elk geval heel resoluut: iedere werknemer die de volgende dag op het werk komt zonder blauw geïnkte duim (het stembewijs) zal hij geen vrije dag toekennen. Ik denk dat zijn medewerkers in elk geval massaal naar het stemkantoor gaan…

© Carien Touwen

Posted in (in het) nieuws, column | Tagged , , , , | Leave a comment

Knuffelen met de leeuwen

Posted on May 11, 2011 by admin

Deze week weer een nieuwe column over Zuid-Afrika. Deze keer niet over Kaapstad, maar over Johannesburg. Ook in de Arnhemse Koerier verschenen.

Een goede vriendin van me uit Johannesburg werkt als vrijwilliger in een reservaat voor wilde dieren. Met grote regelmaat zet ze de meest indrukwekkende foto’s op Facebook waarbij ze met allerlei grote katten aan het knuffelen is. Dat wilde ik ook! Toen ze me uitnodigde om te komen logeren was een vliegticket naar Johannesburg heel snel geboekt.

Zondag was het zo ver en reden we in alle vroegte de altijd drukke stad uit. Ik ken Jo’burg helemaal niet en keek mijn nog niet zo wakkere ogen uit. Het uitzicht veranderde al snel van wolkenkrabbers in typisch Zuid-Afrikaans platteland: hoog groeiend bruin wintergras, veel kleine hutjes en hier en daar een verdwaalde fabriek, boerderij of bottle store.  Met een minuut of veertig waren we er en ik mocht meteen mee tijdens het voeren van de dieren. Mijn camera klikte onophoudelijk. Een enorme Siberische tijger sprong enthousiast op naar het vlees en ik zag jonge leeuwen spelend vechten om het lekkerste stuk. Voor ik het goed en wel besefte was het al tijd voor mijn persoonlijke interactie met de leeuwen en stond ik in een kooi met drie jonge witte leeuwen en een baby-exemplaar van een Siberische tijger. Aaien, foto’s maken of wegrennen…ik wist even niet wat te doen. Ik volgde het voorbeeld van mijn vriendin en aaide de witte leeuwen. Prachtige dieren, speels maar toch voorzichtig. De babytijger was een ander verhaal; die hing meteen aan mijn broek, sprong klauwend omhoog als een jonge hond en deed een poging de air uit mijn Nike te bijten. Blauwe plekken moet je voor lief nemen als je dit soort dingen doet, het blijven tenslotte wilde dieren. Dankzij mijn vriendin mocht ik vele dieren persoonlijk gedag zeggen en zat ik zelfs op de grond met een spinnende bruine leeuw op mijn schoot. Afrika op zijn best! Nu alleen onthouden dat ik niet hetzelfde kan doen als ik zulke prachtige dieren in het wild tegenkom.

© Carien Touwen

 

Posted in (in het) nieuws, column, persoonlijk | Tagged , , , , , , | Leave a comment

Trouwen in Zuid-Afrika

Posted on April 27, 2011 by admin

Mijn Zuid-Afrika column van deze week gaat over trouwen in Zuid-Afrika. Zie ook de Arnhemse Koerier.

In Zuid-Afrika wordt veel getrouwd. Mijn schoonzusje had vorig jaar meer dan tien bruiloftsfeesten in haar agenda staan. Het kan natuurlijk aan mij liggen, maar ik kan het aantal bruiloften in mijn vriendenkring in de afgelopen tien jaar op een hand tellen. Zuid-Afrikanen zijn wat trouwen betreft heel traditioneel en huwen naar mijn idee op veel jongere leeftijd dan in Nederland.

Bruiloften in Zuid-Afrika zijn vrijwel altijd groot. Onderscheid tussen receptie- en daggasten is er niet, dus als je uitgenodigd wordt, kom je ook voor het diner. Een bruiloft met 70 gasten wordt als klein gezien. Bij veel blanke Zuid-Afrikanen is het nog steeds gebruikelijk dat de ouders van de bruid betalen en dus de uitnodigingen versturen, waardoor er veel mensen komen waar het bruidspaar zelf weinig mee heeft.

De meest geliefde locaties zijn natuurlijk de prachtig gelegen wijnboerderijen ten noorden van Kaapstad. Zelfs Zuid-Afrikanen die hier niet meer wonen, komen speciaal terug om daar te trouwen. En terecht, want mooier kan het bijna niet.

De dag zelf is vrij traditioneel: ceremonie, receptie, diner, dansen. De ‘best man’ geeft een speech tijdens het diner, evenals de bruidegom, de vader van de bruid en de ‘maid of honour’. Aan stukjes en liedjes doen ze hier niet. Nu ja, tot ik hier kwam wonen dan… Toen mijn zwager en schoonzus gingen trouwen wist ik wat mij te doen stond. Ik schreef een tekst over het bruidspaar op de wijs van ‘the wheels on the bus go round and round’ en maakt een kopie of tachtig. Iedereen mocht meezingen en dankzij de rijkelijk vloeiende wijn, ging dat luidkeels. Gelukkig werd het een groot succes. Je weet tenslotte maar nooit met onbekende tradities; het had maar zo kunnen gebeuren dat ik het hele lied alleen had moeten zingen voor die volle zaal. De eerste ‘verzoekjes’ voor een eigen lied zijn inmiddels binnen. Missie geslaagd!

© Carien Touwen

Posted in (in het) nieuws, column | Leave a comment

Babyshower

Posted on April 19, 2011 by admin

Gisteren stond er weer een nieuwe Zuid-Afrika column op de website van de Arnhemse Koerier.

Recent mocht ik mijn eerste babyshower ooit meemaken. Het fenomeen babyshower is in Nederland nog steeds niet gangbaar, maar in Zuid-Afrika is dit Amerikaanse gebruik zeer populair. Een babyshower is vergelijkbaar met een kraamfeest, maar wordt altijd gehouden voor de baby geboren is. Heel erg slim, want op die manier kan je de aanstaande ouders echt helpen met een cadeau voor de babyuitzet.

De babyshower wordt meestal georganiseerd door de beste vriendin, zus en/of moeder van de zwangere dame. Vaak wordt geprobeerd de datum geheim te houden, maar dat lukt ook net zo vaak niet.  Het huis wordt uitbundig versierd en alle gasten komen met stapels cadeaus binnen. Het is hier volkomen normaal dat iedereen het geslacht en de naam van de baby al weet, iets wat ik nog steeds vreemd vind.

Bij deze babyshower stond de naam van de baby op een enorme taart, daaromheen stonden tientallen lekkere hapjes. Iedereen was gevraagd ook iets lekkers mee te nemen. Het gebeurt steeds vaker dat babyshowers voor dames en heren zijn, maar nu was het ‘ladies only’. De cadeaus werden op een grote stapel gezet en het feest kon beginnen. De hoogzwangere vriendin mocht beginnen met uitpakken en moest per cadeau raden wie het gegeven had. Iedere keer dat ze het fout had, mocht ze een’ lekker’ hapje nemen uit een potje babyvoeding. Dezelfde straf werd opgelegd aan iedereen die het woord ‘baby’ of ‘cute’ durfde te zeggen, wat hilarische gevolgen had. Tussendoor speelden we babybingo en andere babyraadsels en moest iedereen een stuk touw afknippen op de geschatte buikomvang van de zwangere vriendin. Vervolgens moesten die natuurlijk allemaal ‘gepast’ worden en kreeg degene die er het dichtst bij zat een reep chocolade.

Mijn eerste babyshower werd een bijzonder gezellige middag waarbij de hoogzwangere vriendin enorm in het zonnetje werd gezet. Ze werd letterlijk overspoeld (showered) met nuttige cadeaus voor de baby. Daarnaast had ze genoeg babyvoeding uit potje geproefd om te besluiten dat ze die smaak nooit in huis zou halen.

© Carien Touwen

 

Posted in (in het) nieuws, column | Tagged , , , , , , | Leave a comment

Interview met Karin de Groot

Posted on April 13, 2011 by admin

Karin de Groot (1963) is programmamaker en presentator van radio- en televisieprogramma’s bij de KRO. In 2008 debuteerde zij succesvol met de romanGeheime visite. Recent is haar tweede boek verschenen:Schaduwwaarheid. Deze roman gaat over de schrijfster Ella die al jarenlang een dubbelleven leidt: ze heeft zowel een gezin in Nederland als in Engeland. Maar dan krijgt haar dochter Fenne argwaan en ontdekt al snel haar moeders geheim. Vanaf dat moment staat Fenne voor de keuze: spreken of zwijgen? Zowel moeder als dochter staan voor hetzelfde moeilijke dilemma: wat zal de waarheid aanrichten bij de betrokkenen? Ze lijken immers allemaal gelukkig te zijn met de huidige situatie waarin ze van niets weten.

Voor Ezzulia sprak ik met Karin de Groot over deze intrigerende roman die aanzet tot nadenken over leugens om bestwil. Lees het interview hier!

Posted in interviews | Leave a comment

Zuid-Afrika en rugby

Posted on April 12, 2011 by admin

Deze week gaat mijn Zuid-Afrika column in de Arnhemse Koerier over rugby.

Half februari is het rugbyseizoen weer begonnen en Zuid-Afrikanen zijn gek op rugby. Ieder jaar begint het seizoen met een toernooi waarin de beste teams uit Australië, Nieuw Zeeland en Zuid-Afrika strijden. Dit jaar heet dit toernooi de Super15, maar het kan in een ander jaar ook Super14 of Super16 heten. Het hangt er geloof ik vanaf hoeveel teams het jaar daarvoor goed hun best gedaan hebben in de landelijke competities. Dit toernooi speelt zich af in allemaal verschillende tijdzones en de begintijden van de wedstrijden zijn dus nauwelijks bij te houden. Uiteraard zijn de wedstrijden alleen in het stadion te zien of via een peperduur satellietabonnement. Het is precies te zien wie een schotel heeft, want als het rugbytijd is staan daar opeens tientallen auto’s voor de deur geparkeerd.

Van het rugby zelf snap ik niet veel. Ik weet dat ze vaak beginnen met een scrum, waarbij tientallen bezwete mannen aan elkaar staan te duwen en trekken om die ellipsvormige bal af te pakken. De score kan oplopen in tientallen, maar blijft soms ook gewoon nul. Het team uit Kaapstad heet Stormers en hun aartsvijanden zijn de Bulls uit Pretoria. Ze hebben net als in voetbal penalty’s, maar die moeten boven de lat van een grote H geschoten worden. Ze hebben ook gele kaarten, maar als je die krijgt moet je een paar minuten van het veld af: in de ‘sin bin’, een prachtig concept. En de scheidsrechters hebben een microfoon op zodat letterlijk te verstaan is wat ze tegen de spelers zeggen, ook erg leuk. En natuurlijk wordt er al jaren met digitaal toezicht gewerkt, bijvoorbeeld als het niet helemaal zeker is of een bal uit is.

Toch kijk ik liever naar een goede pot voetbal maar ik geef toe, rugby is een prima excuus om met vrienden bij elkaar te komen en de braai aan te steken. Niet dat daar ooit een excuus voor nodig is…

© Carien Touwen


Posted in (in het) nieuws, column | Leave a comment

Hondenliefhebbers in Zuid-Afrika

Posted on April 5, 2011 by admin

Dit is mijn Zuid-Afrika column van deze week.

Zuid-Afrikanen zijn grote hondenliefhebbers. Vrijwel iedere Zuid-Afrikaan die de beschikking heeft over een huis met een tuin, heeft een hond. Aan luxe hoeven de honden hier niets te ontberen. De kranten staan vol met advertenties voor hondentrimmers, kennels en trainingscursussen. En vrijwel iedere woonwijk heeft een dierenkliniek met bijbehorende winkel waar de meest dure speeltjes en accessoires verkocht worden. Recent zag ik een uit Amerika geïmporteerde borstel liggen waar meer dan 900 rand (90 Euro) voor gevraagd werd! Blijkbaar zijn er mensen die dat kunnen en willen betalen. Honden zijn hier een cashcow voor ieder budget. Merkloze zakken hondenvoer zijn er vanaf 50 rand, maar de prijzen voor dure merken lopen op tot 700 rand.

Ondanks de hoeveelheid geld die Zuid-Afrikanen aan honden uitgeven, hebben niet alle honden een even fijn leven. De weekkrant staat elke keer weer vol met oproepen van het lokale asiel waar ze afgedankte dieren aan een nieuw baasje proberen te helpen. Veel honden zijn aangeschaft als waakhond en zitten de hele dag in de tuin te wachten tot hun baas thuiskomt en even met ze gaat spelen. Een wandeling door de wijk maken is hierdoor geen pretje want bij ieder huis staat tenminste een hond bij het hek te blaffen naar iedereen die voorbij komt. Want dat is het enige wat ze de hele dag te doen hebben. Ik denk dat zeker tachtig procent van de honden hier nooit buiten hun tuin komt. In Nederland wonen honden binnen en worden ze zeker drie per dag uitgelaten. Hier denkt men dat dat niet hoeft, de hond heeft tenslotte bewegingsvrijheid genoeg omdat hij de hele tuin tot zijn beschikking heeft. En dat is echt jammer, want honden hebben veel liever aandacht van hun baas dan een dure borstel die nauwelijks gebruikt wordt.

© Carien Touwen

Posted in column, nieuwe blogs | Tagged , , , | Leave a comment

Bloubergstrand

Posted on March 31, 2011 by admin

Mijn Zuid-Afrika column van deze week gaat over Bloubergstrand. Ook te vinden in de Arnhemse Koerier.

Kaapstad staat niet voor niets bekend om de Tafelberg. Deze prachtige berg is bij goed weer van heinde en verre te zien. Iedere keer dat ik de Tafelberg zie, maakt mijn hart een sprongetje. Ik kan er niets aan doen, ik blijf het zo ongelooflijk mooi vinden. Misschien komt het doordat Nederland zo plat is, maar elke dag bergen zien blijft voor mij bijzonder.

Een plek waar de Tafelberg een uitzonderlijk mooi tafereel vormt is Bloubergstrand in het noorden van Kaapstad. Witte zandstranden, onstuimig zeewater dat op enkele glinsterende rotsbanken beukt en in het westen zicht op Robben Island. Maar het mooiste is het zicht op ‘de berg’  omdat het zo’n compleet en fotogeniek plaatje biedt. Blouberg trekt met recht veel toeristen dankzij dit prachtige uitzicht.

De naam Blouberg lijkt zichzelf te verklaren. Devils Peak, Table Mountain, Lions Head met daarvoor Signall Hill hebben vanaf deze plek een blauwig kleurtje. Toch is de naam van dit gebied afgeleid van een nabijgelegen heuvel die Blaauwberg heet. Maar het is ook goed mogelijk dat de naam met iets anders te maken heeft en een ieder die getuige is geweest van een zonsondergang op Bloubergstrand zal dit meteen beamen. De naam zou ook uit Blow-berg kunnen zijn ontstaan want de wind op het strand is fenomenaal. Ideaal voor surfers, maar als wandelaar moet je stevig in je schoenen staan; soms zandhappen en in de winter zelfs blauwbekken…

© Carien Touwen

De wind in de haren op Bloubergstrand…

Posted in (in het) nieuws, column | Tagged , , , , , | Leave a comment

Interview met Jacob Vis

Posted on March 28, 2011 by admin

Met De Imker schreef Jacob Vis (1940) alweer een uitstekende kandidaat voor De Gouden Strop. Dit solide opgebouwde verhaal wordt primair verteld vanuit het gezichtspunt van Gonda van Walsum (De Erfgename) die na het verlies van haar geliefde in Zuid-Afrika orde op zaken probeert te stellen in de familiebank. Het lichaam van Gonda’s halfbroer verdwijnt uit de gevangenis, een Oekraïense bende aast op haar erfgoed en een imker is uit op wraak. Commissaris Ben van Arkel staat Gonda bij waar hij kan. Al deze verhaallijnen houden de spanning er goed in en zorgen voor een steengoed boek dat moeilijk weg te leggen is. Zou het Jacob Vis na vier eerdere nominaties lukken om dit jaar met De Gouden Strop aan de haal te gaan? Lees het hele interview dat ik had met Jacob Vis op Ezzulia.

Posted in (in het) nieuws, interviews | Tagged , , , , , , | Leave a comment

The Old Biscuit Mill

Posted on March 22, 2011 by admin

En daar is mijn wekelijkse column over Zuid-Afrika weer, gisteren verschenen in de Arnhemse Koerier.

Een leuke plek om mensen te ontmoeten in Kaapstad is de Neighbour Goods Market. Deze markt ligt op het terrein van een oude ‘koekjesfabriek’ in de wijk Woodstock. Het is duidelijk te zien dat deze wijk aan een opmars bezig is, steeds meer gebouwen worden opgeknapt en zijn voorzien van een vrolijk kleurtje verf. Iedere zaterdagochtend is het daar een drukte van belang en staat de hele omgeving vol met geparkeerde auto’s.  Bij binnenkomst op het terrein springt het knalrode gebouw “The Old Biscuit Mill’ in het oog. Overal staan mensen te kletsen en vooral te eten en drinken. De markt zelf is in een soort fabriekshal. Buiten staan een paar tentjes waar lokaal gebrouwen bier verkocht wordt en de stemming zit er goed in. Heerlijke geuren trekken je meteen naar binnen. Vers brood en gebak, exotische groente- en fruitsoorten, chocolade, verse smoothies en Belgische wafels vechten om de aandacht. Doorlopen gaat maar met moeite, maar er is zoveel keus dat je zeker van je zaak wilt zijn. De achterliggende hal heeft vooral warme gerechten. Noedels, pizza’s, gevulde pitabroodjes, wokschotels. Alles wordt vers bereid. De kraampjes staan aan de zijkant van de hal, het midden is gereserveerd voor lange tafels waar iedereen aanschuift met zijn gekozen lekkernijen, wat een heel gezellige sfeer geeft. In het hoekje van de tweede hal staat de kraam waar ze bitterballen en poffertjes verkopen. Met groot succes! Tegen de tijd dat wij alles gezien hebben en onze keus hebben gemaakt, is de voorraad net op. Dat wordt dus terugkomen…

© Carien Touwen

Posted in (in het) nieuws, column | Tagged , , , , | Leave a comment

Lekke band

Posted on March 15, 2011 by admin

Gisteren stond er weer een nieuwe column op de website van de Arnhemse Koerier. Een vervolg op het verhaal over mijn nieuwe fiets…

Heerlijk! Ik had mijn mooie nieuwe mountainbike nog geen week of ik had een lekke band. Iets wat ondanks al die duivelse doornen eigenlijk niet kon, want bij de aankoop was er in de banden een heel modern groen slijmerig goedje ingebracht waarmee lekke banden automatisch gefikst zouden worden. Bij thuiskomst haalde ik dus meteen mijn uit Nederland meegebrachte fietspomp tevoorschijn. Maar wat ik ook probeerde, het ding paste niet om het ventiel. Dus ik kon niet testen of het slijm gewerkt had en een beschermend vliesje over de gaatjes gevormd had.

Mijn eerste missie werd dus het zoeken van een passende fietspomp. Nooit geweten dat er verschillende types ventielen zijn. Of dat voor elke mountainbike zo is of alleen voor die in Zuid-Afrika ben ik nog niet achter. Feit is dat er een nieuwe fietspomp kwam waarmee ik de achterband oppompte. Helaas voor mij zonder het gewenste resultaat. Ik hoorde de lucht er gewoon uitkomen. Maar daar vang je een Nederlandse meid niet mee. Fiets op de kop, band eraf en plakken maar. De gaten waren dankzij het groene spul gemakkelijk te vinden. Vrijwel alle gaten, ik had tenslotte aardig wat doornen uit de buitenband geplukt, waren gedicht door het slijm. Op eentje na! Met behulp van een bandenplakkit (ook uit Nederland) plakte ik het gat voortvarend dicht. En dat bleef het, dacht ik. Maar nadat ik de band er weer opgezet had bleek hij toch langzaam zacht te worden. Bij controle bleek het groene spul mijn plakker weg te drukken. Het gat was te groot om het slijm een passend laagje te laten vormen, maar het slijm werkte wel de orthodoxe plakmethode tegen. Hoe handig!

Gelukkig is er ook goed nieuws. Sinds dit weekend ben ik weer mobiel. Dankzij een gloednieuwe binnenband zonder groen slijm.

© Carien Touwen

Posted in (in het) nieuws, column | Tagged , , , | Leave a comment

Fietsen in Kaapstad

Posted on March 8, 2011 by admin

Gisteren werd mijn volgende Zuid-Afrika column gepubliceerd in de Arnhemse Koerier.

Tijdens de twee februariweken in Nederland nam ik me stellig voor om bij terugkomst in Kaapstad meteen een fiets te kopen. Ik had me er eindelijk bij neergelegd dat het geen ‘normale’ stadsfiets zou worden, want die had ik na een jaar zoeken nog steeds niet gevonden en daardoor was mijn leven in Zuid-Afrika nog steeds fietsloos. Dus bij de eerst mogelijke gelegenheid togen we naar een speciale fietswinkel. Mijn oog viel al gauw op een erg mooie mountainbike die ook nog eens redelijk geprijsd was. Heerlijk als dingen zo snel lukken, dus ik liet de fietsenmaker er meteen een bagagedrager op zetten. Dan kon ik in Nederland mooi fietstassen regelen.

De bagagedrager erop laten zetten had nogal wat voeten in aarde. Het feit dat ze die dingen verkochten was blijkbaar al heel wat, maar installeren was een ander verhaal. Ik had het duidelijk beter zelf kunnen doen, want het duurde meer dan twee uur waarin ze telkens zeiden dat het ‘bijna klaar’ was en ik dus in de winkel gehouden werd en niet even iets anders kon doen. Maar goed, het resultaat mocht er wezen en ik liep uren later trots als een pauw de winkel uit.

De maandag na het weekend ging ik meteen op de fiets naar de supermarkt en dat was heerlijk. Wat een vrijheid; lekker fietsen in het zonnetje. Ik ontdekte die dag ook dat ons huis toch hoger lag dan ik me ooit gerealiseerd had. Hijg en puf; het deed me denken aan de heuvels van Arnhem Noord.

Vrijdag besloot ik naar een andere bestemming te fietsen en dat bleek niet de meest slimme beslissing, want ik moest via een drukke weg en fietspaden bestaan hier niet. Op de terugweg kwam ik terecht in de spits en auto’s die met honderd kilometer per uur langs razen is niet echt fijn, dus fietste ik toch maar door de onverharde berm. Zodra ik weer op de gewone weg kon fietsen, waren de gevolgen hiervan meteen zichtbaar. De ‘devil thorns’ hadden hun werk gedaan, ik vond er zeker vijftien terug in mijn achterband… en dus moest ik lopend verder. Wordt ongetwijfeld vervolgd!

© Carien TouwenDuivelse doornen…

Posted in (in het) nieuws, column, persoonlijk | Tagged , , | Leave a comment

Zelfverdediging

Posted on March 1, 2011 by admin

Ook deze week stond er weer een nieuwe column over Zuid-Afrika in de Arnhemse Koerier.

Hoe mooi Zuid-Afrika ook is, het blijft een feit dat er veel criminaliteit is. Zuid-Afrika heeft schrikbarende cijfers als het gaat om moorden, overvallen en verkrachtingen. Regelmatig wordt aan mij gevraagd of ik hier niet bang ben, niet alleen door mensen uit Nederland maar ook door mensen die mij hier leren kennen en horen dat ik uit Europa kom.

Ik kan me gelukkig prijzen dat ik in mijn leven niet veel met criminaliteit te maken heb gehad, maar ik ken genoeg mensen, zowel hier als in Nederland, die daarmee wel te maken hebben gehad. Het gebeurt. Helaas. En zowel in Nederland als in Zuid-Afrika kan de politie vaak weinig voor je betekenen. Ze helpen je vooral aan papierwerk voor de verzekering.

In Zuid-Afrika maken veel mensen gebruik van een privé bewakingsdienst en ik heb het idee dat dit ook in Nederland steeds vaker voorkomt. Mensen willen – terecht – zelf iets doen om inbraak en overvallen tegen te gaan. En waar je in Nederland heel weinig mogelijkheden hebt om kwaadwillenden bij je vandaan te houden, kun je je in Zuid-Afrika makkelijker zelf verdedigen. Een licentie voor een pistool is absoluut niet eenvoudig te verkrijgen, maar voor luchtbuksen, stun guns, messen, tasers en pepperspray is hier geen enkele vergunning nodig. Iedereen kan deze artikelen zonder problemen kopen. Gespecialiseerde winkels met namen als ‘Dads toys’ verkopen alles wat precies tot het randje van de wet gaat. Voor iedereen die zichzelf wil kunnen verdedigen is er wel iets beschikbaar dat bij hem of haar past.

In mijn eerste maand hier schafte ik uit voorzorg pepperspray aan en dat heb ik altijd in mijn handtas zitten. Gelukkig heb ik het nooit hoeven gebruiken en ik hoop dat het zo blijft. Maar het blijft een feit dat ik meer dan mijn vuisten alleen heb, mocht het nodig zijn. En ik ben oprecht blij dat dat hier kan.

© Carien Touwen

Posted in (in het) nieuws, column | Tagged , , , , , | Leave a comment

Rijkdom

Posted on February 23, 2011 by admin

Mijn nieuwste Zuid-Afrika column stond maandag weer in de Arnhemse Koerier.

Twee weken in Nederland: ze zijn voorbij gevlogen. Ik heb een heerlijke tijd gehad, ondanks de kou en de daardoor ontstane verkoudheid en keelontsteking. Het was geweldig om iedereen weer te zien en om tijd door te brengen met mijn familie en vrienden. Om weer op bezoek te gaan in mijn stamkroegen in Arnhem en daar nog steeds te worden herkend. En het was super om zoveel werk op locatie te kunnen verzetten voor mijn uitgeverij (Parelz).

Het was ook leuk om te zien dat er eigenlijk weinig veranderd is. Om te zien dat ik in Nederland nog steeds thuis ben. Natuurlijk veranderen er kleine dingen: mensen hebben nieuwe banen, nieuwe huizen, er zijn zelfs nieuwe kinderen geboren. Maar toch pas ik er nog prima tussen. Een heel leven hier is niet zomaar verdwenen. Mensen zijn me niet vergeten en dat is echt een fijn gevoel.

Maar na twee weken heb ik wel weer zin om terug te gaan naar Kaapstad. Want ik mis het hebben van een eigen plek; mijn eigen spullen om me heen, mijn eigen ritme en stiekem mis ik ook de zomerse warmte die daar op me wacht. En terwijl ik dit schrijf realiseer ik me hoeveel rijker mijn leven is geworden door de emigratie. Want daar heb ik een ander leven opgebouwd, een leven waarin ik mijn schoonfamilie en daar wonende vrienden heb en met hen veel leuke dingen doe. Door mijn emigratie heb ik er een nieuw leven bijgekregen en zijn er twee landen in deze wereld waar ik me thuis voel. Wat een rijkdom!

© Carien Touwen

Posted in (in het) nieuws, column | Tagged , , , , | Leave a comment